Hier raak je nooit uitgewandeld!

Tijdens onze winterse wandelingen valt ons oog vaak op de groene bollen die hangen aan de bijna zwarte kale takken van veel bomen. Dat is de maretak ook bekend onder de veel poëtischer klinkende Engelse naam Mistletoe. Met name bij troosteloos winterweer kunnen we weer veilig het bos in om van die takkenschoonheid te genieten.

Aan Wasser, wasser, isj ben van Vols moest ik onlangs weer eens denken tijdens een wandeling door het bronnenland. Dat ligt niet in Vaals, maar is een gebied tussen Cottessen en Mechelen met Epen als vochtig hart. Zeg maar het gebied dat vanwege zijn natuurlijke schoonheid ook wel het vijfsterrenlandschap wordt genoemd. 

Wandelend door het herfstbos met nauwelijks nog herfstbladeren aan de bomen kijkt Wiel voor de afwisseling eens wat intensiever naar de stammen van die bomen. Of beter gezegd naar verminkingen van die boomstammen. Wiel maakt een nostalgische terugblik en komt met advies voor de verliefde boom-kervers-in-spé.

Wiel gaat weer treinwandelen en geniet deze keer van een herfstroute langs de kronkelende Geul. Zijn startpunt is station Houthem St. Gerlach en hij bereikt al wandelend station Klimmen-Ransdaal. Zijn route voert hem langs mooie kleurrijke bossen, natuurreservaten en een fraaie reeks aan dieren. 

Wiel gaat na de koffie en de kranten naar Elsloo voor een wandeling in het kanaalgebied tussen Stein en Geulle. Hij start in het oude beschermde dorpsgezicht van Elsloo, het dorp dat niet de titel veroverde van mooiste dorp van Nederland (Winsum wint ‘um’), maar daarom niet minder mooi is.

Wie in Zuid-Limburg wandelt, wandelt onherroepelijk langs bomen. Vaak langs veel bomen. Solitaire bomen in een weiland, een nette rij bomen in een laan, bomen in het voorjaar vol bloesem of in de nazomer vol overrijp fruit in een gaard, een boom als een eenzaam eiland in een riviertje...