Onlangs was ik weer eens terug in het Verboden bosje van mijn jeugd. Spannende naam: Verboden bosje. Mysterieus. Want waarom verboden? Uitdagend ook. Immers verboden! Zeker in mijn jeugdjaren. Extra spannend omdat wij jongens uit de Kerkraadse mijnwerkerswijk Heilust het Verboden bosje alleen konden bereiken via buurwijk Kaalheide. En daar woonde de vijand. Althans dat dachten wij. Wij waren batraven, maar die van Kaalheide waren nog een graadje erger. Althans dat vonden wij. Maar zij hadden wel een Verboden bosje en daar gingen wij hun kikkervisjes vangen.
Terug in het Verboden bosje
Blogger: Wiel Beijer - Wandelen met Wiel
Nog steeds stroomt de Dentgenbacherbeek door het bosje. Dalwaarts naar de Anstelvallei. Daar mondt de beek bij kasteel Erenstein uit in de Anstelbeek. Het dal bij kasteel Erenstein is tegenwoordig de beste plek om de wandeling naar het Verboden bosje te starten. Op de top moet je voorbij de Dentgenbachvijver namelijk de Buitenring Parkstad passeren. En aan de zuidkant wordt het bosje compleet afgesloten door de hekwerken van de GaiaZOO.
Dus bergop via de oostkant. Start bij het vroegere zwembad Erenstein. Het zwembad is nu onderdeel van GaiaZOO. Het Verboden bosje gelukkig niet. Het ligt weliswaar een beetje geïsoleerd, maar juist daardoor kan er veel moois gebeuren. Zo broedt het ijsvogeltje er in de wortelkluiten van omgevallen bomen. Die zijn er rijkelijk. Populieren die het loodje leggen en gestrekt over of langs de kronkelende beek liggen.
De naam Verboden bosje is begin twintigste eeuw ontstaan in de volksmond. Het bosje was toen niet openbaar toegankelijk. Was eigendom van de staatsmijn Wilhelmina en omheind. Alleen beambten van de mijn mochten er met hun familie wandelen. Pas na de bouw van zwembad Erenstein eind jaren vijftig werd het voor iedereen toegankelijk.
De Dentgenbacherbeek heeft in het bosje een mooi vrij diep ingesneden dalletje gegraven. In het bos is een drassig gebied waar lisdoddes groeien en een kikkerpoel. In het bos groeien bijzondere planten zoals de Slanke sleutelbloem en het Wilgenroosjes. In de natuurlijke grasladen in de bovenloop van die Dentgenbacherbeek groeien orchideeën. Zoals de Bijenorchis en de Rietorchis. En in de populieren wemelt het van de maretakken.
Het bospad kan soms modderig zijn. Het is bronnengebied hier. Overal komt hier water uit de grond. Althans in tijden van hevige regenval. Ik wandel omhoog richting poel. De amfibieënpoel staat zo goed als droog deze droge zomer. De padden houden zich rustig. Ik wandel verder omhoog naar de brede houten brug over de beek en over het drassige gebied. Dan een oude stenen trap door het bos omhoog. Op de top ligt de parkeerplaats van GaiaZOO.
Natuurgids Olaf Op den Kamp uit Kerkrade wees mij enkele jaren geleden op de vele natuurlijke schoonheden in dit Verboden bosje. Zelfs reeën kun je er zien, zei hij. ’s Ochtends vroeg en in de vroege avond grazen ze aan de bosrand. Waarschijnlijk in het kleine deel van het bosje dat nu een verboden gebied is, omdat het een rustgebied is voor alles wat niet mens is.
Ook is in het Verboden bosje de zeldzame Iepenpage waargenomen. Deze vlinder is moeilijk voor wandelaars te zien, vertelde Olaf, want hij leeft hoog in de toppen van de iepen. Dan maak je meer kans het razendsnelle ijsvogeltje live te zien met zijn exotische blauw en oranje verenjasje. Die vliegt van zijn nest in voormalig verboden gebied naar de grachten van Erenstein en de plassen van GaiaZOO om eten te zoeken. Helaas, geen ijsvogeltje gezien tijdens mijn wandeling door het Verboden bosje van mijn jeugd. Maar wel volop genoten.