Diep in de subtropische krijtzee

Deze route geeft je het gevoel dat de uitzichten elkaar de loef af wilden steken: het ene is nog mooier dan het andere. Een combinatie van de beste dingen die Limburg te bieden heeft: glooiende heuvels, verkoeling aan het water, de bijzondere natuur die ontstaat dankzij de mergel en het krijt in de bodem en natuurlijk de kalkwanden. Een feest voor het oog en leerzaam zonder een moment te vervelen.

Ongeveer de helft van de route bestaat uit een uitstapje naar onze zuiderburen, waar we Eben-Emael, het mooie Tongeren en de groeves Roosburg en Kanne ontdekken. Ik huurde een e-bike om er een relaxed, zomers tochtje van te maken, maar ook met een gewone fiets zou deze route prima te doen zijn. Vergeet niet het routeboekje te halen bij de Visit Zuid-Limburg Shop, om onderweg ook naar de audiotour te kunnen luisteren!

We beginnen (en eindigen) het tripje op de Sint-Pietersberg, waar je meteen wordt getrakteerd op een vergezicht over Maastricht. Hier zou je je bezoek ook kunnen uitbreiden met een rondleiding door Fort Sint-Pieter of de nabijgelegen mergelgroeve. Het fort is eeuwenlang het toneel geweest van belangrijke gebeurtenissen in onze geschiedenis.

Zo werd het over en weer veroverd als strategisch verdedigingspunt van de stad. En wie hebben uiteindelijk gewonnen? De vleermuizen, die er overwinteren! Het fort en de Sint-Pietersberg worden nu door Natuurmonumenten onderhouden en zijn zo een veilig oord voor diverse dieren en planten.

De ENCI-groeve. Ooit een imposante fabriek voor de afgraving van kalk, met als doel er cement mee te maken. Nu een even imposant natuurgebied, tot stand gebracht door Natuurmonumenten. Je komt hier al vrij in het begin van je tocht langs en de toon is meteen gezet.

Stap even af om naar het observatieplateau te wandelen. Gegarandeerd dat je stil wordt van de vallei die zich voor je uitstrekt. Als je de benen wilt strekken, zou je nog de lange trap naar beneden kunnen nemen, om onderweg te ontdekken hoe de verschillende lagen van de bodem zijn opgebouwd.

Mijn favoriete stukje van de route is toch wel het pad langs het Albert Kanaal richting Kanne. Rechts van je groen, links het water met daaraan grenzend oprijzende mergelwanden. In de verte lijken al deze stroken samen te komen in één punt: een grappig stukje gezichtsbedrog door Moeder Natuur.

Af en toe passeer je een geheimzinnig ogende oude groeve-ingang, hoog in de mergelwand. Om dan uiteindelijk weer richting Maastricht te trekken. Als ‘toetje’ van de fietstocht geldt Château Neercanne, dat statig de heuvels verderop siert. Je krijgt er spontaan een heerlijk vakantiegevoel van.

Deze fietsroute is dus een absolute aanrader! Ga jij hem ook uitproberen?

Blog: Anne Koreman.