Rondom Eys en Wahlwiller is de éérste bewegwijzerde wijnwandelweg gelanceerd. In 10 kilometers loop je langs 5 wijngaarden inclusief verbluffende uitzichten, leuke weetjes en met een beetje geluk is er ook nog iets te proeven bij de wijnboeren zelf. De druifjes langs de weg leiden je langs de Cunibertus Wijngaard, Hubertus Wijngaard, Domein Aldenborgh, Domaine Salamander en de Wittemer Wijngaard. Het start allemaal in ‘Wijndorp Wahlwiller’, dat niet geheel toevallig deze naam heeft. Hier worden jaarlijks de wijnfeesten georganiseerd met een heus wijnlied en een wijnkoningin.
Ik parkeer mijn auto achter de kerk van Wahlwiller. Met de route onder mijn arm begin ik mijn klim. Je moet wel een beetje getraind zijn, je bent tenslotte in het Heuvelland. Na een kleine wandeling stop ik bij de wijnboer van de Wittemer Wijngaard. Wim (71) is zijn naam en ontvangt me uiterst vriendelijk in zijn keuken. Daar zit hij samen met nog twee heren aan de koffie (nee, geen wijn). Er wordt hier overduidelijk hard gewerkt aan het produceren van de Limburgse lekkernij. Ik zie wijnflessen en.. wijnflessen. Ook ik krijg koffie en we praten. Over wijn natuurlijk.
De Wittemer Wijngaard
Wim kan me vertellen dat zijn wijngaard een van de oudste wijngaarden van Nederland is. In 1971 plantte meneer Schepel 1000 wijnstokken. In 1999 nam Wim de wijngaard van hem over en nu staan er 1200 stokken. Hij onderhoudt de wijngaard samen met nog 5 andere pensionado’s met veel plezier. Het is een uit de hand gelopen hobby, maar hij verkoopt ook wel wat flesjes aan de horeca in de buurt. Op maandag en woensdag ontvangt Wim zijn werklui en starten zij de dag met een kopje koffie aan de keukentafel. Ik voel me bevoorrecht om dit moment even mee te pikken.
Het was eigenlijk per toeval dat Wim en zijn toenmalige vrouw de wijngaard van meneer Schepel overnamen. Vanuit Roermond (Wim komt oorspronkelijk uit Arnhem) streken Wim en zijn vrouw, vanwege werk, neer in Wahlwiller. Ze hoorden dat de wijngaard er wat verwaarloosd bij lag en wel een nieuwe impuls kon gebruiken. Tijdens een verjaardag kwam het hoge woord eruit: ze werden wijnboer en -boerin. Voor Wim was wijn maken nieuw, maar tuinderij zat gelukkig al in zijn bloed.
Wim geeft me een kleine rondleiding door zijn wijnmakerij in de achtertuin en ik mag van zijn Riesling proeven. Niet slecht voor een woensdagochtend dacht ik zo!
Heuvelland
Na mijn bezoek aan Wim zet ik mijn wandeltocht door het Heuvelland voort. Het blijft me telkens weer verbazen hoe mooi ons Limburg is en dat je echt niet ver hoeft te rijden voor dat ultieme geluksgevoel. Koeien in de wei vergezellen me en de zon schijnt op mijn gezicht. Door mijn hoofd flitst de gedachte dat deze wandeling mijn route door de Elzas overstijgt. Ik geniet.
Ondertussen zie ik de Eyserhalte verschijnen. Het is tijd voor een stop en.. lunch!
De lunchkaart is niet uitgebreid, maar zeker met voor ieder wat wils. Ik ga voor de gegrilde tonijn salade met meloen en brood. Een feestje en een prima bodem om mijn wandeling op voort te zetten!
Buitje
Mijn wandeling gaat door. Helaas heeft de zon plaats gemaakt voor een buitje. Tja, ik ben toch echt nog steeds in Nederland, maar in de Elzas zal het vast ook wel eens regenen. Ik passeer het miljoenenlijntje, wat een prima ‘bob’ zou kunnen zijn, toch wandel ik nog even door. Ik neem even een kijkje bij Domein Aldenborgh en Domaine Salamander, een wijngaard op de hoek boven aan de Eyserbosweg. Dan zet ik de wandeling in terug richting Wahlwiller.
