Gezonde herfstlucht langs de Geul

Omdat we de fraaie beeldentuin van kasteel St. Gerlach en de kerk van de heilige Gerlachus met zijn prachtige wand- en plafondfresco’s recent op ons gemak hebben bewonderd, zetten we meteen koers richting Geulhem. We passeren de Ronald McDonald Kindervallei, het prachtige vakantieoord voor kinderen met een beperking en hun families. Een bijzonder gebouw, ontworpen door de Oostenrijkse schilder en architect Hundertwasser. Helaas is deze schitterende ‘regenboogspiraal’ door het uitbundige groen grotendeels onttrokken aan het oog van de passant op de openbare weg. Meer dan af en toe een doorkijkje is er helaas niet.

Via een brug bereiken we de andere oever van de Geul en Geulhem. We slaan linksaf en gaan vanaf hier in principe altijd rechtdoor. Aan de boskant van de rivier. Je kunt er ook voor kiezen om dwars door het open natuurreservaat Ingendael naar Valkenburg te wandelen. In dit reservaat houden kuddes grote grazers de begroeiing kort. Vandaag kiezen wij echter voor het vrij vlakke wandelpad aan de rand van het hellingbos waar op plekken de gele mergel aanraakbaar is. Geen uitstapje bergop naar Berg, naar Vilt of naar de top van de Cauberg vandaag.

De wilde zwijnen waarvoor aan het begin van het pad op een bord wordt gewaarschuwd, ontmoeten wij niet. We zien wel plekken die door zwijnen omgeploegd zijn. Wilde zwijnen zijn nachtdieren, dus de kans dat je er eentje ziet is klein. Wel zien we eenden dobberen op het water van de meanderende Geul en de Konikpaarden en grazende Gallowayrunderen op de andere Ingendaeloever. En natuurlijk wandelaars, die net als wij langs de kronkelende Geul van de herfst komen genieten. Steeds meer bladeren aan de bomen nemen eerst hun fraaie gele en rode herfstlook aan voordat ze straks onherroepelijk naar de bodem dwarrelen. Vrij veel paddenstoelen en zwammen langs ons pad, zoals uiteraard de inktzwammen, die ondanks de naam tot de paddenstoelen gerekend worden.

De uitgestippelde route voert ons dwars door hartje Valkenburg. Het is er nog behoorlijk druk. Op de corona proof terrassen genieten gasten etend en drinkend van deze zachte oktoberdag. Wij vervolgen onze weg en lopen naar het Geulpark, waar op de grote vijver allerlei watervogels zonnebaden op de oude houten steiger of zichzelf trakteren op een wasbeurt in het water. Op de oever hebben zwijgzame vissers hun hengels uitgeworpen en wachten geduldig totdat een baars, karper of snoek toehapt. Binnenkort komen waarschijnlijk weer tientallen aalscholversfamilies om te overwinteren in dit park. Ook deze mooie grote zwarte watervogels zijn dol op de vis in deze door grondwaterbronnen gevormde vijver.

Dan komen we weer bij de Geul. Die steken we over en wandelen nu op de andere oever richting Schin op Geul. Opnieuw aan de voet van een hellingbos. Dit is het bos van de Schaelsberg. Rechts van ons zien we op de andere oever in het meer open landschap achtereenvolgens kasteel Schaloen en kasteel Genhoes. In Schin op Geul verpozen we in een van de uitstekende eetgelegenheden. Het jaargetijde van de bloedworst en de herfstbok is aangebroken, maar een bruine van Gerardus smaakt ook in het najaar goed.

Na de aangename horecastop verlaten we het dal van de Geul. Voor de spijsvertering lopen we nog een stukje bergop naar Koulen en dalen vervolgens af richting station Klimmen-Ransdaal, waar het treinwandelen eindigt en de mondkapjes weer tevoorschijn worden gehaald.

Ook tijdens de tweede coronagolf blijft het een goed idee om regelmatig te gaan wandelen in het mooie Zuid-Limburg. Beter gezond buiten dan ongezond binnen. Uiteraard niet in groepsverband en met in achtneming van de bekende 1,5 meter en andere veiligheidsregels. En als wij met de trein gaan, dan doen we dat in de daluren als het niet druk is.