“Jardin d’ Isabelle” is genoemd naar Isabelle de Borman, de dochter uit een rijke doktersfamilie. Het gezin De Borman woonde aan de Markt en dit was hun tuin. Isabella was verliefd op de dichter en bohémien Charles Beltjens die met haar wilde trouwen. Dokter de Borman gaf echter geen toestemming en Charles is naar Frankrijk vertrokken waar hij dichtte in zijn moedertaal, het Frans. Hij kreeg enige bekendheid en wordt daarom in de tuin van de vroegere dokterswoning herdacht met fragmenten uit zijn gedicht over de Condor en met een kopie van zijn beeld van de hand van de beeldhouwer Gjus Roebroek.
Dit is de voormalige tuin van de aan de Markt woonachtige dokter De Borman. In het prieeltje van deze tuin las de in Sittard geboren Franstalige dichter Charles Beltjens (1832 – 1890) zijn gedichten voor aan de door hem beminde doktersdochter Isabelle. Vader De Borman vond het standsverschil echter te groot en de revolutionaire ideeën en het “beroep” van de “amant” verwerpelijk zodat Isabelle voor Charles de onbereikbare geliefde bleef.
Aan de voet van het monumentje voor Charles Beltjens enkele regels uit zijn gedichten:
“À toi je songe, à toi ma jeune fiancée,
Aurore de mes jours, printemps de ma pensée.”
“Over jou droom ik, over jou mijn jonge verloofde,
Dageraad van mijn levensdagen, lente van mijn gedachten.”
“C’est toi qui veux rouvrir ta grande aile captive,
Ô Souvenir, oiseau des Paradis perdus.”
“Jij wil voor mij je grote vleugel weer ontvouwen,
O Herinnering, vogel uit de verloren Paradijzen.” (uit: “Le Condor captif”)
“Le Condor captif” (= de gekooide condor) bestaat uit vijfenzestig strofen van vier regels. In de eerste zeven strofen roept Beltjens het vredige en idyllische beeld op van een meimorgen in de Jardin des Plantes in Parijs. Dan wordt hij plotseling getroffen door een kreet van een enorme vogel, een condor die wanhopige pogingen doet om te ontsnappen aan de kooi waarin hij gevangen zit.
“Dans un cri formidable, il s´éleva, terrible,
Comme s’il eût tenté d´en briser le plafond;
Sa tête alla frapper la barrière inflexible
Et, poussant un long râle, il tomba sur le fond.”
“Met geweldig gekrijs vloog hij op, schrikaanjagend,
Alsof hij door het plafond van de kooi had willen breken.
Zijn kop sloeg tegen de afsluiting die niet meegaf
En, terwijl hij een lange kreet slaakte, viel hij op de grond.”
