Deze kalksteengroeve, de grootste van de Sint-Pietersberg, heeft een rijke geschiedenis. Van alle groeves zie je hier het meest van de verschillende ondergrondse activiteiten die er plaatsvonden.
Groeve Zonneberg ontstond in de middeleeuwen door de winning van mergel. Het oudste muurschrift dateert uit 1551. Tijdens het uithouwen van de blokken kalksteen ontstond een uitgebreid ondergronds gangenstelsel.
Van de zachte kalksteen werden, huizen, hoeves en kerken gebouwd. Rond de 1900 kwam het toerisme op gang en volgden vakantiegangers en geïnteresseerden rondleidingen in de groeves.
Om de beleving interessanter te maken, werden kunstenaars gevraagd om houtskooltekeningen te maken tegen de mergelwanden in de groeves. Groeve Zonneberg wedijverde met een andere groeve om de mooiste kunst.
Zo ontstond zelfs een museum, Museum Zonneberg. Hier bewonder je het skelet van een zeven meter lange Mosasaurus. Ook heel indrukwekkend is de schuilkelder uit de Tweede Wereldoorlog.
Voor 40.000 Maastrichtenaren zou dit gangenstelsel een veilige haven vormen als Maastricht frontstad zou worden. Delen van het gangenstelsel werden gereserveerd voor de verschillende wijken in de stad.
Tijdens de oorlog werden er allerlei ondergrondse ruimtes aangelegd, zoals bakovens om brood te bakken (met een 30 meter lange schoorsteen), pompkamers voor de watervoorziening, kapellen om in te bidden, een ziekenhuis en sanitaire voorzieningen. Een verborgen verleden…
In Groeve Zonneberg bevindt zich de Grottennachtwacht. Dit is een reproductie van de beroemde Nachtwacht, op ware grootte en gemaakt met houtskool door Jules Sondeijker rond 1900.
Niemand had toen kunnen weten dat veertig jaar later het origineel zich op zo’n 300 meter van deze reproductie zou bevinden! Vlakbij ligt namelijk de Kunstbunker van de Sint-Pietersberg.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog schuilden hier enkele van de grootste nationale kunstschatten, waaronder de originele Nachtwacht van Rembrandt.
