De groeve is op 1 juli 2019 aan de zuidkant weer open gegaan en daarom neem ik je dit keer mee naar dit onwerkelijke stukje Nederland. Ik ben mijn tocht begonnen bij Chalet d’n Observant, daar kun je namelijk de groeve in lopen. Rugzak: check, verrekijker: check, water: check, zonnebril: check! Het was nog rustig in de groeve, de zon scheen, ik had er zin in.
Op pad door de groeve naar de Oehoevallei
Boswachter José vertelt je er alles over!
Het blijft een gekke gewaarwording, rechts de enorme fabriek van de ENCI waar sinds 1926 mergel wordt verwerkt tot cement en links de groeve met de natuur in ontwikkeling. Het silex, vuursteen, een afval product van de mergelwinning, loopt zwaar maar het uitzicht maakt alles goed. Het is vreemd om te beseffen dat je op de bodem van de voormalige krijtzee loopt. Ik waan me even miljoenen jaren terug.
Sinds 1 juli 2018 wordt er geen mergel meer gewonnen in de groeve, is de groeve heringericht en is het geluid van de winning langzaam overgegaan naar de natuur met het geluid van vogels en kikkers. Door de jarenlange mergelwinning zijn er miljoenen jaren bloot gelegd en zo zijn er ook Mosasaurussen gevonden met de namen van de vinders: Ber, Carlo en Lars. Deze kun in het Natuurhistorisch Museum in Maastricht bewonderen. In de groeve is zelfs een (schier) eiland vernoemd naar Ber: het eiland van Ber. De plek waar Ber is gevonden en waarvandaan je een andere kijk op de groeve hebt.
Als boswachter kan ik ook op plekken komen waar de gewone wandelroute ophoudt. Ik open het hek naar de kalkgraslanden (graslanden op een kalkrijke bodem) waar vele bloemen in bloei staan. Ooit was hier na de mergelwinning water: nu ligt er een berg silex met daarop kalk en een maaisel van kalkgraslanden van de Sint-Pietersberg. Op het pad erlangs struikel ik zowat over de bloemen en geniet ik van de kleurenpracht. Deze nu al prachtige kalkgraslanden worden van tijd tot tijd begraasd door de Mergellandschapen en Nederlandse Landgeiten om te voorkomen dat het struiken en bos wordt.
Ik ben aangekomen bij de Oehoevallei, een oase in de groeve. Dit deel van de groeve is al sinds 2010 naar de natuur , naar Natuurmonumenten overgegaan. Het is vooral het domein van de oehoes maar ook de vroedmeesterpad, ijsvogel, vos, ree en onlangs nog een hermelijn maken al gebruik van dit mooie plekje. Ik hoor de jonge oehoes krassen, zo’n grappig geluid: ze kunnen nog niet “oehoe” roepen. Het wordt langzaam tijd om terug te gaan en de oehoes met rust te laten. Ik heb ook wel dorst gekregen en ik zoek een plekje op het terras van Chalet d’n Observant.
Wil je ook een wandeling maken door de groeve naar de kalkgraslanden en de Oehoevallei geef je dan op voor één van de excursies in augustus: www.natuurmonumenten.nl/sintpietersberg of wandel over de berg en door de groeve met de gele route (7 km).
